Μια ανοιχτή συζήτηση για τη δυνατότητα δημιουργίας Νέων Μέσων από συνεταιρισμούς δημοσιογράφων και εργαζόμενων στον Τύπο…
- Σχόλιο
- Reblog
-
Εγγραφή
Εγγεγραμένος
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Μια ανοιχτή συζήτηση για τη δυνατότητα δημιουργίας Νέων Μέσων από συνεταιρισμούς δημοσιογράφων και εργαζόμενων στον Τύπο…
New Media Journalism 
Αυτή η πρόταση είναι μονόδρομος αν θέλουμε να αναγεννηθεί η έννοια της δημοσιογραφίας στην Ελλάδα και φυσικά για να αρχίσει πάλι ο Τύπος (έντυπος κ ηλεκτρονικός) να ενημερώνει το λαό, κι όχι να προωθεί τους πολιτικούς- lifestyle- επιχειρήσεις. Αυτή είναι η ευκαιρία μας: α) για να επιστρέψουμε στην αληθινή έννοια της ενημέρωσης β)για να ξεβρομίσει ο χώρος των δημοσιογράφων γ)για να μπορέσουν να ζήσουν αξιοπρεπώς ΑΥΤΟΙ (δημοσιογράφοι και εργαζόμενοι στον Τύπο) που πραγματικά κάνουν καλά την δουλειά τους και δεν γλείφουν τον κώλο κανενός.
Η προσπάθεια θα πρέπει να ξεκινήσει από έμπειρους επαγγελματίες που κατάφεραν να διατηρήσουν το ήθος τους, κι όχι από λαμόγια πουλημένα στην πολιτική και το χρήμα. Και φυσικά να λειτουργήσουν ΟΛΑ εκείνα τα αξιοκρατικά κριτήρια (προσόντα, γνώσεις, θέληση, διαφάνεια, αντικειμενικότητα) για να μπορέσουν να ενταχθούν νέοι δημοσιογράφοι αλλά και παλιότεροι- αυτοί-ες δηλ.που δεν μπόρεσαν να χωθούν (να τρυπώσουν που λέμε) επειδή δεν πίνανε κάθε βράδυ ποτό με τον διευθυντή τους ή δεν του καθότανε για φύκι- φύκι.
Προσωπικά θα ήθελα πολύ να στηρίξω μια τέτοια προσπάθεια, ακόμη κι αν τα τελευταία δύο χρόνια ζω με 500 ευρώ το μήνα. ΕΦΟΣΟΝ όμως και ΕΑΝ επιβεβαιωθώ ότι η νέα προσπάθεια ΔΕΝ αποτελεί προσωπικό φρόνημα κάποιου φιλόδοξου ‘απολυμένου’ που ξεβολεύτηκε μεν από το μέσο που έκλεισε, αλλά τα αρπάζει δε από 3 γραφεία τύπου, 5 εταιρείες δημοσίων σχέσεων και 10 μπαράκια για pr…
Δυστυχώς όμως, κάνοντας και η ίδια μια τέτοια συζήτηση με ορισμένους συναδέλφους, διαπίστωσα ότι ΚΑΝΕΙΣ (από τον διευθυντή σύνταξης, μέχρι τον συνδικαλιστή της ΕΣΗΜΕΘ-ΕΣΗΕΑ και την δακτυλογράφο) δεν είναι διατεθειμένος να ξεβολευτεί από την προσωρινή σιγουριά του επιδόματος ανεργίας, αλλά κυρίως ν’ απογαλακτιστεί από την ‘ελπίδα’ ότι σε λίγο καιρό θα έχουμε εκλογές και θα ανοίξουν ξανά τα κομματικά ταμεία, οπότε ελπίζουν ξανά στην αμοιβή των +1000 ευρώ, την ασφάλιση του ΕΔΟΕΑΠ, το επίδομα υπολογιστή, το δώρο Χριστουγέννων- Πάσχα (έστω και μισό)! Γι’ αυτούς τους λόγους…και για άλλους πολλούς, η περίπτωση των ΕΞΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ είναι ανίατη!!!
Θα ήθελα, όμως, πολύ να διαψευσθώ, σύντομα κιόλας, και να μου δοθεί κι εμένα ξανά η ευκαιρία να υπηρετήσω από την αρχή την δημοσιογραφία έχοντας δίπλα μου ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά αυτό το λειτούργημα! Γρηγορείτε όμως, γιατί ετοιμάζομαι να ξεκινήσω μαθήματα κομμωτικής και ν’ αλλάξω καθολικά επάγγελμα…
Αν και εφήρμοσαν ήδη αυτό το εγχείρημα μερικοί συνάδελφοι με το περιοδικό unfollow πιστεύω οτι είμαστε τόσο παλιοφάρα που δεν θα μπορούσε να ευδοκιμήσει η προσπάθεια γιατί θα κοίταζε ο ένας να βγάλει το μάτι του άλλου. Το έχει η ράτσα μας , το DNA μας τι να πω…
Μια παρατηρηση: το εγχειρημα του Unfollow δεν εχει σχεση με την προταση της συν. Νικολακουλη.
Τοσο στο ειδος του μεσου που επιλεχθηκε (χαρτι εν ετει 2012) οσο και στο αξιοκρατικο των κριτηριων. Το τελευταιο δεν αποτελει με κανενα τροπο μομφη προς το ποιον η την αξια των συντακτων, πλην ομως επιλεχθηκαν ως συνεργατες ατομα της «παρεας μας»….